Zamanin benim icin durdugunu duslerdim hep..hic birzaman buyumiycektim, hep cocuk kalip, hayatin zorluklarini cocuksu uslup ve umursamazlikla sogurtcaktim..yasimi sorduklarimda hep "20"diycektim..hem buyuk hem daha buyumemeis yas....hic beyaz sacim cikmiycakti:), heran istedigimi yapabilicektim, sorumluluklarim benim istedigim kadar olucakti, nezaman yemek yemek istesem yigecek, uyumak istesem uyuycak, istedigm ulkeyi, isteidgim zaman gezip "bohem"bir hayat yasiycaktim tim tim tim.....Oyle olmuyormus, nekadar zamani durdurdugumu dusunsemde, yillar gectikce benim kontrolumde olmayan hayat akip gidiyormus ve bana ben farkinda olmadan yeni sorumluluklar ekliyormus, ben de onlara bir guzel uyuyormusum da haberim yokmus kendimi "zaman benim icin durdu"diye kandiriyor musum...." yok sikayetci degilim, ben bu hayatta sansli insanlar toplulugundayim bunu da biliyorum da ama hayat benim icin durmak bilmeyen bir hizla da ilerliyormus bunun sokunu yasiyorum, hani affola sok sureci:)... 26 yildir bu dunyanin bir parcasiyim, reankarne , diger yasam boyutlari varsa bilemiyorum daha oncek itecrubelere gore belki bu rakam cok cok kucuk kalablir ama, hayat ilerliyor, beyaz sacim bile cikiyor, resimlerdeki coocuksu ifadem gun gectikce kayboluyor...zaman ilerliyor...gulmeyin sakin, baska derdin mi yok deyip, yok iste..bu zamnain nasil hizli ilerledigini farkedince baska hic bir derdim kalmadi..o zamani en degerli sekilde gecirmem gerektigini cok daha iyi kavradigimdan beri..."Hayatta ne yapmak istiyorsam onu yapicam demek", cok cok zor bi olay bunu da anladigimdan beri, bir kere universite hayatindan sonra zamaniniz, gununuz tamamen claisarak geciyor,ama istediginiz isi yapmak, calisirken mutlu olabilmek, gercekten bole bir sey var mi? yoksa bizim icin hep bir umut var denen cinsden tutunacagimiz bir kandirmaca mi:)?, belli bir kapitale ulasana kadar kendimizi oyalayip, "ogun gelecek kendi isimi yapicam" hirsiylan hayaliylen gunlerimzi oyalamak mi?....Biliyorum cogu kisi, hayat daha yeni balsiyor diyor ama, basliyor kosturyor bunu da ben biliyorum...daha yemedigim bir suru yemek, gormedigim bir suru yer, ogrenmem gereken bir suru sey var, ama zmaan cok cabuk akiyor ve gundelik surgunune cok fena aliyor beni...oyuzden iste biraaaz panikledim mi ne?....
Cevremde, arkadaslarimin bebekleri oluyor!!!! hamileler, anneler...babalar....ben Dubaiýe tasindigimdan beri zamani yice dondurup, farkli bir boyuta geldigimi falan mi dusunuyordum acaba...:) hele bu firmada calisali bir sen oldu onu farkettigimde iste dedim Duygu hanim, zaman avucundaki isiltili tozcuklar ve surkeli bir ruzgar ucuuuruupp gotruyor, hadi bakalim pastan da geliyor bir uflemede senden toz zeerreciklerinen biraz daha ucur..
Telkin etmem gerekiyor kendimi, evet hayat cok cabuk gecioyr ama su surecte yaptiklarima bakip, evet nekadar cok sey sigdirdigimi gorup, bunun daha kat be katini yapacagimi dusunup, sevdiklermle daha cok zaman gecirmek icin zaman kollamayi aklima koyabilirm...biliyorum artik bir cok sey benim kontrolumde degil..isteklerim var, hayallerim, tercihlerim ama beni kontrol eden, yapmam gerekenleri onume suren de bir klasik hayat var..bunu altetmek mumkun gibi gozukmuyor...benim icin de zaman isliyor, benim icin de beyazlar geliyor..benim icin de hayat planlari gerekiyor, ev almak, bebek dusunmek, butce yapmak..ama ben bunlari kendi tarzimla yapicam, yapiyroum o belki bir kandirmaca olur, icime su serper...bu hayati yasiyorum diyebilmek icin nedenlerim olurlar:)))
E hadi ozaman, ufleyelim bari, once kirmizi ojeli parmaklari, sonra mumlari, sonra isiltili tozcuklari...
